مقایسۀ اثر زمان استراحت 1 و 3 دقیقه بین نوبت‌ها و حرکات تمرین با وزنه بر شاخص‌های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای متوالی حرکات در مردان جوان تمرین‌نکرده

چکیده هدف: مطالعات گوناگون نشان داده اند که زمان‌های استراحتی مختلف اثر معنی‌داری بر پاسخ‌های هورمونی، متابولیکی و قلبی‌عروقی می‌گذارد. این عامل می‌تواند به پاسخ‌های متفاوت آسیب عضلانی منجر شود و اهداف تمرین را دستکاری کند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر زمان های استراحت بین نوبتی و حرکتی 1 و 3 دقیقه بر شاخص های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای حرکات متوالی بود. روش پژوهش: 12 نفر آزمودنی تمرین‌نکرده (سن 06/2±17/23 سال، قد 55/3±17/175سانتی‌متر، وزن 26/8±33/67 کیلوگرم و چربی 82/1±67/16 درصد) در دو جلسه فعالیت مقاومتی با دو هفته استراحت بین هر جلسه در این پژوهش شرکت کردند. ترتیب حرکات در هر جلسه شامل جلوپا، جلوبازو با هالتر، پشت پا، پشت بازو خوابیده با هالتر، پرس پا و پرس سینه با شدت 80 درصد 1RM تا سرحد خستگی بود. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی برای زمان های بین‌نوبتی و حرکتی 1 و 3 دقیقه در هر جلسه فعالیت مقاومتی انتخاب شدند. آنزیم های کراتین کیناز (CK) و آسپارتات آمینوترنسفراز (AST) پیش از آزمون، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی اندازه گیری شد. همچنین کوفتگی عضلانی توسط مقیاس شیلاجا (PAS) قبل از شروع فعالیت، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، t همبسته و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها استفاده شد. یافته ها: غلظت ‌آنزیم‌های CK، AST در زمان‌های 24 و 48 ساعت و کوفتگی عضلانی نیز در زمان‌های بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی در هر دو گروه به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0P≤)، اما تفاوت معنی‌داری در کوفتگی عضلانی و غلظت آنزیم‌ها بین دو گروه در زمان‌های مختلف مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که زمان استراحت 3 دقیقه منجر به افزایش تکرارها می‌شود (05/0P≤). نتیجه‌گیری: تفاوت حجم کار و حفظ تکرارها در بین زمان های استراحتی مختلف، مستقل از پاسخ‌های آسیب عضلانی و کوفتگی عضلانی است. همچنین زمان استراحت 3 دقیقه‌ای منجر به حفظ تکرارها و بازیافت مناسب می‌شود. واژگان کلیدی: شاخص‌های بیوشیمیایی، زمان بازیافت، حجم تمرین